អាថ៍កំបាំងឧបសគ្គស្នេហ៍
ពេលទទួលទានអាហារ
ដានៀលសម្លឹងនាងមិនដាក់ភ្នែកនិងមិនយកចិត្តទុកដាក់លើអាហារចំពោះមុខឡើយ។
«បើលោកមានអ្វីចង់និយាយជាមួយខ្ញុំ
លោកគួរនិយាយតាមត្រង់»
«បងមិនសួរខ្ញុំថាហេតុអ្វីខ្ញុំទិញភាគហ៊ុនពីបង?»
«ប្រាកដជាចង់រកស៊ីទេដឹង?»
«ខ្ញុំចូលចិត្តគ្រឿងសម្អាងទៅវិញទេ»
គេក៏ញញឹមដាក់នាង
«លោកប្រហែលមិនពេញចិត្តខ្ញុំដូចអេដៀនមែនទេ?»
«ប្រាកដណាស់
ពីមុនបងធ្វើឱ្យខ្ញុំមានបញ្ហាមិនតិចទេ»
ដេណាមានការភ្ញាក់ផ្អើលបន្តិចតែនាងនៅតែរក្សាចំហរ
«ខ្ញុំធ្វើអ្វីខ្លះទៅ?»
«បងធ្វើឱ្យខ្ញុំស្រលាញ់បង
ហើយប្រើប្រាស់ក្តីស្រលាញ់ខ្ញុំដើម្បីបំផ្លាញបងប្រុសខ្ញុំ»
«............»
ពេលនេះនាងមិនអាចទប់ទឹកមុខបានទៀតឡើយ វាពិតជារឿងមិនគួរឱ្យជឿខ្លាំងណាស់
«យ៉ាងម៉េច
បងគាំងហើយ? ស្រីដូចជាបងពូកែសម្តែងខ្លាំងណាស់
ដែលសមហើយជាប់ជាតារាស្រីលំដាប់អេនៅក្នុងប្រទេស។ បងប្រហែលមិនចាំទង្វើខ្លួនទេ
តែខ្ញុំប្រាប់បងទៅចុះចាត់ទុកជាអតីតពួកយើងទាំងពីរ បងលែងលះបងប្រុសទៅ
គាត់នឹងមិនបំផ្លាញបងមិនខានទេ»
«ខ្ញុំបានធ្វើអ្វីខ្លះ?»
«បងចាំទេកាលពី៥ឆ្នាំមុន
ខ្ញុំទើបតែរៀនថ្នាក់វិទ្យាល័យមានឱកាសជួបបងដំបូងនៅក្នុងពិធីជួបជុំគ្រួសារវីមឺ
ខ្ញុំជាកូនអត់ខាន់ស្លា ប្រាកដណាស់មិនអាចទៅរួចឡើយ តែខ្ញុំសុខចិត្តបន្លំជាអ្នកជញ្ជូនអីវ៉ាន់ដើម្បីបានឃើញបង...............»
៥ឆ្នាំមុន
សម្លេងអ៊ូអរក្នុងវិមានវីមឺព្រោះការជួបជុំគ្រួសារបែបលក្ខណះតូចតាចតែពោរពេញដោយភាពប្រណីតអបអរកូនប្រុសត្រលប់មកពីស៊ុយអេតវិញ
ហើយអ្នកណាមិនល្បីនោះព្រោះតារាស្រីឆ្នើមជាទីពេញចិត្តក្នុងក្រុងទាំងមូលនាមជាគូដណ្តឹងទាយាទម្នាក់គតរបស់វីមឺក៏មកចូលរួមដែរ។
«អ្នកនាងដេណា
ប្លេកទាំងស្អាតទាំងពូកែ លោកអេដៀនទាំងឆ្លាតសង្ហាមាន
ពិតជាគូស្នេហ៍សាកសមនាគនិងមយ៉ូរាមែន» ដានៀលដែលដឹកអីវ៉ាន់ចូលក្នុងវិមានក៏ឮចចាមរ៉ាម។
ក្នុងមួយជិវីតគេ
ប្រៀបដូចជាធូលីក្នុងភ្នែកមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលគ្រប់គ្នាគ្រវាសចេញជានិច្ច។
ម្តាយក៏បោះបង់ចោលមិនស្តាយស្រណោះហើយក៏បាត់បង់ជោវីតទៅ
បន្សាល់ទុក្ខឱ្យគេមាននាមជាកូនអត់ខាន់ស្លា។ តែអ្នកណាទៅដឹង
អេដៀនជាបងប្រុសម្តាយទីទៃបានឱ្យពន្លឺមួយឱ្យគេក្នុងជិវីតដែលពោរពេញក្នុងភាពងងឹតនេះ។
គេបានលង់ស្រលាញ់តារាស្រីម្នាក់ដែលជាគូដណ្តឹងរបស់បងប្រុស
តែបងប្រុសរបស់គេមិនបានស្រលាញ់នាងឡើយ។ ទោះបីគេមើលទៅក្មេងមែន តែគេពិតជាស្រលាញ់ដេណា
ប្លេកខ្លាំងណាស់រហូតអាចលះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីនាង។
ពេលឮអ្វីដែលគេនិយាយគ្នាពីបងប្រុសនិងស្រីដែឡខ្លួនលួខស្រលាញ់គេក៏ទៅអង្គុយនៅមាត់ទឹកហើយសម្លឹងមើលពន្លឺភ្លើងដែលចាំងលើផ្ទៃទឹកមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនដូចឆ្កែអនាថាដែលចង់បានស៊ីសាច់ក្ងានព្រៃអញ្ចឹង។
ពេលនឹកឃើញគំនិតខ្លួនឯងគេក៏អស់សំណើច
«អ្នកណានៅទីនោះ?»
សម្លេងរណ្តំដែលស្រដៀងនឹងបងស្រីធំមេឡាបន្លឺឡើង
«ខ្ញុំ..ខ្ញុំ»
គេងើបឈរសម្លឹងមើលមនុស្សស្រីក្នុងឈុតរាត្រីពណ៌សវែងត្រឹមជង្គង់សក់ទម្លាក់មកវែងអន្លាយសមនឹងមុខដ៏ស្រស់ស្អាត។
ដានៀលសម្លឹងភ្លឹកព្រោះនាងហាក់បីដូចជាទេពធីតាក្នុងសុបិន្តរបស់គេអញ្ចឹង
មើលទៅទេវតាប្រហែលជាឮសម្លេងគេបន់ស្រន់ហើយ
«លោក........អ៎ដានៀល
វីមឺមែនទេ?»
«អ្នកនាងស្គាល់ខ្ញុំដែរមែនទេ?»
«ហេតុអ្វីមិនចូលពិធី?
គេជួបជុំអស់ហើយ»
«..........»
ដានៀលមិនហ៊ាននិយាយ
«សុំទោស» ដេណា
ក៏ដើរទៅបង់ដែលនៅមាត់ទឹកនោះ
«អ្នកនាងមិនបាច់សុំទោសទេ
តែ.....ហេតុអ្វីអ្នកនាងនៅទីនេះ?»
«កុំហៅខ្ញុំអ្នកនាងអី
ហៅខ្ញុំថាបងស្រីដេណាក៏បានដែរ ពួកយើងក៏រាប់ថាស្គាល់គ្នាដែរ»
ស្អាតទាំងរូប
និងចិត្ត
Comments
Post a Comment