ប៉ាប៉ាកំពូលស្នេហ៍
ភាគទី១២
ឪពុកនំប៉ាវតូចឬ?
ប្រែថាសិស្សច្បងគេនិងប្រុសម្នាក់នេះនៅរក្សាគំលាតទេ ចឹងគេនៅតែមានសង្ឃឹមជានិច្ច។
គំនិតរបស់គេត្រូវបានអានចេញរវាងនំប៉ាវតូចនិងចាវយ៉ូធានសាងការមិនពេញចិត្តថែមលើគេទៀត។
«អ្នកម៉ាក់សំណាងល្អតាមផ្លូវ»
នំប៉ាវតូចលាដៃបាយបាយនាងដោយមិននឹកនាបន្តិចឡើយ
បុន្តែអារ៉ាន់វិញមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលឡើយបើនាងត្រលប់មកវិញ។ ឯចាវយ៉ូធានវិញក៏មិននិយាយស្តីជូនដំណើរនាងដែរហើយក៏ដឹកដៃនំប៉ាវតូចដើរចេញតែម្តងធ្វើឱ្យអារ៉ាន់ប្លែកចិត្តចំពោះអាក្បកិរិយាសុភាពបុរសគេកន្លងមក
«អេ
នោះជាស្វាមីឯងឬ?» មិត្តរួមកាងារម្នាក់ក៏សួរនាង
«ទេ!
គេជាឪពុកនំប៉ាវតូចទេ»
«ខ្ញុំយល់ហើយហេតុអ្វីកូនឯងសង្ហាតាំងពីតូច។
ហើយពួកឯងត្រូវគ្នាវិញឬ?»
«គឺ......»
នាងមិនដឹងនិយាយពន្យល់យ៉ាងម៉េចពិតមែន
«សិស្សច្បងមានផ្ទៃពោះមិនរៀបការ
មែនហើយសម័យនេះជារឿងធម្មតាទេ»
ក្មេងស្រីម្នាក់នេះចង់មានបញ្ហាជាមួយនាងតាំងពីថ្ងៃបញ្ចប់ការសិក្សាម្លេះ។
មិនដឹងជាប្រើខ្សែអ្វីទើបបានហាត់ការនៅទីនេះ
«តុងយីង
ម៉េចក៏ឯងនិយាយបែបនេះ?» ម៉ានីកនិយាយតប
«មិនអីទេម៉ានីក
ខ្ញុំមិនប្រកាន់ទេ» អារ៉ាន់ច្រានឱ្យម៉ានីកថយក្រោយហើយនាងដើរទៅជិតតុងយីង
«តែក៏មិនខ្លាចនឹងប្រកាន់ដែរ»
និយាយហើយនាងក៏ដើរទៅឆេកអ៊ីនតែម្តង
ក្រោយពេលមួយសប្តាហ៍នៅក្នុងក្រុងឡុងអារ៉ាន់ក៏បានយល់ពីអារម្មណ៍ដែលសិស្សប្អូនខ្លួនបានឱ្យមកខ្លួនធ្វើឱ្យនាងពិបាកមកដល់ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃចុងក្រោយនៅក្រុងឡុង
វាប្រហែលមិនលំបាកពេកទេបើនាងធ្វើជាមិនដឹង
តែបើមិនមែនពេលនេះម៉ានីកកំពុងលុតជង្គង់កាន់ផ្កាកុលាបមួយបាច់សុំធ្វើជាសង្សានាងនៅក្នុងចំណោមវូងមនុស្សនោះ។
អារ៉ាន់មិនដឹងថាដោះ
ស្រាយយ៉ាងម៉េចល្អព្រោះបើនាងបដិសេដពេលនេះហាក់ដូចជាបំបាក់មុខគេពេក
«ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំនៅមានចន្លោះតែខ្ញុំពិតជាមិនអាចរង់ចាំបានទេ
ថ្ងៃនេះខ្ញុំជ្រើសរើសពេលនេះជាពេលដែលសុំបងធ្វើជាសង្សា តើបងអាចទទួលខ្ញុំបានទេ?»
«ព្រមទៅៗៗៗ»
មានមនុស្សជាច្រើនកំពុងស្រែកបន្ទរឱ្យនាងព្រម
អារ៉ាន់ពិតជាមិនចង់ធ្វើបាបអនាគតក្មេងម្នាក់ពិតមែន
នាងក៏ទទួលផ្កាពីម៉ានីកនិងលើកគេឡើងហើយគ្រប់គ្នាគិតថានាងទទួលក្តីស្រលាញ់ពីគេ
តែម៉ានីកដឹងក្នុងចិត្តព្រោះគេមិនបានឮពាក្យថាព្រមនៅឡើយទេ។
ពេលលនៅស្ងៀមស្ងាត់តែពីរនាក់អារ៉ាន់ក៏សម្រេចនិយាយពាក្យពិត
«តាមពិតទៅបង....»
«បងមិនចាំបាច់និយាយអ្វីទេ
ខ្ញុំយល់»
«យល់អ្វី?»
«យល់ថាបងមិនទទួលយកខ្ញុំ»
«ព្រោះអ្វីដឹងទេ?»
នាងក៏អស់សំណើច
«មិនចង់ដឹងទេ»
នាងក៏យកម្រាមផ្ទាត់ក្បាលគេ
«ខឹងហើយឬ?»
«មិនបានខឹងទេ»
«ម៉ានីក
បងដឹងពីក្តីស្រលាញ់ដែលមានឱ្យបង តែបងមិនបានស្រលាញ់ឯងទេ»
«ឱ្យតែបងនៅទំនេរខ្ញុំនឹងស៊ូ
បងអាចបើកឱកាសបានទេ?» ម៉ានីកនិយាយជាមួយការព្យាយាម
«ម៉ានីកនេះបងមានកូនប្រុសម្នាក់ហើយ
គេជាកូនប្រុសបង្កើតបងណា»
«ខ្ញុំនឹងស្រលាញ់គេដូចកូនប្រុសបង្កើត»
នាងមិនដឹងថាគេមានការព្យាយាមយ៉ាងនេះនោះទេ
«ពេលនេះឯងសារភាពស្រលាញ់បង
បងនឹងចាំការស្រលាញ់ឯងទុកល្អទេ? តែឯងចាត់ទុកថាមិនបានសារភាពចុះព្រោះរវាងយើងទាំងពីរមិនអាចទៅរួចពិតមែន»
«បងប្រកាន់ខ្ញុំក្មេងជាងបងឬ?»
នាងយល់ថាគេនៅក្មេងឃើញអ្វីក៏ស្រឡាញ់ងប់ពិបាកពន្យល់ឱ្យគេកែប្រែគំនិត
«វាមិនមែនបែបនោះទេ»
«មកពីបងនៅស្រលាញ់ឪពុកកូនប្រុសបងមែនទេ?»
ឈប់សិនម៉េចក៏នាងនឹកមិនឃើញចឹង
គេនិយាយហើយថាបើនាងនៅទំនេរគេនៅតែស៊ូហេតុអ្វីមិនសាកល្បងខ្ចីចាវយ៉ូធានធ្វើខែលសិនទៅ
«មែនហើយ
គេជាមនុស្សប្រុសដែលបងស្រលាញ់»
ពេលនេះនាងមកដល់ពីមុខផ្ទះដ៏សែនប្រណិតរបស់ចាវយ៉ូធានហើយក្រោយប្រាប់ទៅម៉ានីកថានាងស្រលាញ់ចាវយ៉ូធានហើយនាងក៏បានខ្ពុលមាត់ជិត១០ដងដែរ។
ពេលនេះទ្វាក៏បានបើកអូតូហើយនាងក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះដែលមិនធំតែមានរបៀបខ្លាំងណាស់។
«នំប៉ាវតូចម៉ាក់មកទទួលកូនហើយ»
នាងមកដល់ភ្លាមមិនទៅណាទាំងអស់មកទទួលកូនប្រុសភ្លាម តែនាងហៅគេហើយតែគ្មានការឆ្លើយតប
«នំប៉ាវ..»
ហ័នប៉ានដែលជាមនុស្សជំនិតរបស់ចាវយ៉ូធានក៏ដើរមករកនាង
«អត់ទោស
ខ្ញុំមកទទួលនំប៉ាវតូច»
«លោកម្ចាស់និងអ្នកប្រុសនៅខាងលើបន្ទប់សៀវភៅ»
«នៅឯណា?»
«អ្នកស្រីអញ្ជើយឡើងទៅខាងលើបត់ឆ្វេងទៅត្រង់បន្ទប់ទី៣»
«អរគុណ»
ពេលអារ៉ាន់ឡើងទៅនាងក៏គោះទ្វាហើយបើកទ្វាចូលក៏ឃើញនំប៉ាវតូចកំពុងអានសៀវភៅជាមួយចាវយ៉ូធាន
«នំប៉ាវតូច»
នាងហៅនំប៉ាវតូចតែគេមិនមើលនាងឡើយ
និយាយទៅអាណិតតួអង្គរងយើងដែរខំសារភាពគេ
តែគេបដិសេដប្រហែលសេតខ្លាំងហើយមើលទៅ មិនថ្វីទេអេតមីនចាំ។
ហើយនំប៉ាវតូចអ្នកម៉ាក់ខំជិះពីឆ្ងាយមិនសម្រាកឱ្យតែបានមកជួបកូនប្រុសតែបែរមិនមកមុខវិញ។
បើអេតមីនវិញវៃឱ្យហើមគូទហើយ។ កុំភ្លេចតាមដាសប្តាហ៍ក្រោយណា
ថាហេតុអ្វីនំប៉ាវតូចមិននិយាយរកអ្នកម៉ាក់
ភាគទី ១៣ (Part 13)
ភាគទី ១៣ (Part 13)
Comments
Post a Comment