ប៉ាប៉ាកំពូលស្នេហ៍
ភាគទី១១
អារ៉ាន់ដែលទើមមកពីកន្លែងធ្វើការក៏មានអារម្មណ៍មិនល្អដែលថ្នាក់លើចាត់នាងឱ្យទៅសិក្ខាសិលាជាមួយក្មេងហាត់ការនៅទីក្រុងឡុង។
នាងមិនធ្លាប់ទៅអង់គ្លេសម្តងណាទេ
វាជារឿងសប្បាយចិត្តបើពេលនេះមិនជាពេលដណ្តើមពិន្ទុជាមួយចាវយ៉ូធាន។
ពេលនេះចាវយ៉ូធាននៅផ្ទះរបស់នាងលេងជាមួយនំប៉ាវតូចថែមទាំងទិញអាហារផ្ញើរនាងទៀត
ពិតជាពិបាកទទួលយកណាស់។
«អ្នកម៉ាក់ត្រលប់មកវិញហើយឬ?»
«ប៉ាត្រូវត្រលប់ទៅវិញហើយ»
«លាហើយលោកប៉ា»
ចាវយ៉ូធានចោលក្រសែភ្នែកដាក់នាងបន្តិចហើយក៏បើកទ្វាដើរចេញទៅ
«អ្នកម៉ាក់មើលចុះលោកប៉ាចិត្តល្អណាស»
នាងដាក់កាបូបលើសាឡុងហើយក៏ដកដង្ហើមធំបិតភ្នែកតិចៗ
នេះកូនប្រុសនាងភ្លាយជាមនុស្សសម្ភារះនិយមតាំងពីពេលណាទៅ
«អ្នកម៉ាក់ហត់នឿយមែនទេ?»
«ទេ
ពេលឃើញមុខនំប៉ាវតូចហើយមានកម្លាំងតែម្តង»
«អញ្ចឹងឬ?
បើកូនរើទៅនៅជាមួយលោកប៉ា រ៉ាន់រ៉ាន់ប្រហែលជាមិនបាត់ហត់ហើយ»
«ថាម៉េច?
កូនចង់ទៅនៅជាមួយចាវយ៉ូធាន» អារ៉ាន់ស្រែកមួយទំហឹង
«គ្រាន់តែជាឧទាហរណ៍ទេម៉ាក់»
ព្រឹកឡើងអារ៉ាន់ត្រូវកាន់វ៉ាលីតូចមួយចុះមកក្រោមដោយបង្ខំចិត្ត
ឯនំប៉ាវតូចក៏ដឹងថាម្តាយទៅអង់គ្លេសក៏ចង់ទៅសាកល្បងរស់នៅផ្ទះចាវយ៉ូធានប៉ុន្មានថ្ងៃ
ដូច្នេះក៏អូសកាបូបចុះមកដែរ
«ប៉ាវប៉ាវ»
នាងពិតជាខ្លាចខ្លាំងណាស់ទើបដល់ថ្នាក់យំចំពោះមុខកូនប្រុស ហើយក៏ឱបគេ
«ម៉ាក់»
នំប៉ាវតូចក៏អង្អែលខ្នងម្តាយ
«ម៉ាក់ស្រលាញ់នំប៉ាវតូចណាស់
ប៉ាវប៉ាវមិនចោលម៉ាក់ទេមែនទេ?»
«ម៉ាក់ធំហើយយំដូចកូនក្មេងចឹង
កូនមិនទៅណាទេម៉ាក់ទេដែលទៅអង់គ្លេស»
តាមពិតទៅរាល់ពេលរវល់នាងតែងយកនំប៉ាវតូចទៅផ្ញើនឹងបាយដំណើប
តែបាយដំណើបពេលនេះទើបតែរៀបការមិនអាចកំដរកូននាងទេ
«ម៉ាក់ម៉េចស្លៀកពាក់បែបនេះហើយមិនផាត់មុខចឹង?»
«ហា?»
«ធ្វើខ្លួនបន្តិចទៅប្រយត្តិទាក់លោកប៉ាមិនបាន»
«ហេតុអីម៉ាក់ត្រូវទាក់ប៉ាឯងទៅ»
«ម៉ាក់មិនស្រលាញ់លោកប៉ាទេ?
ខ្ញុំកើតមកដោយមិនមែនក្តីស្រលាញ់អ្នកទាំងពីរមែនទេ?»
និយាយចឹងហើយនំប៉ាវតូចក៏ធ្វើមុខគួរឱ្យអាណិតដាក់ម្តាយដែលធ្វើឱ្យម្តាយពិបាកពន្យល់ថាកូននាងកើតមកបានដោយយ៉ាងម៉េចរវាងទំនាក់ទំនងនាងនិងចាវយ៉ូធាន
«ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តដែលមានប៉ាខ្លាំងណាស់ហើយក៏ចង់ឱ្យម៉ាក់និងប៉ានៅជាមួយគ្នាដែរ»
អារ៉ាន់ស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនបានបំពេញភាពកក់ក្តៅឱ្យកូនប្រុសបានគ្រប់គ្រាន់ទើបកូនប្រុសត្រូវធ្វើខ្លួនជាមនុស្សធំរាល់ពេល
នាងជាម្តាយមិនបានការ
«នំប៉ាវតូច»
«លោកប៉ាជាមនុស្សល្អណាស់
គាត់ជាមនុស្សត្រជាក់ពិតមែនតែគាត់កក់ក្តៅចំពោះមនុស្សដែលគាត់ស្រលាញ់
ម៉ាក់អាចនឹងស្រលាញ់គាត់ទេ?» នំប៉ាវតូចបាញ់ភ្នែកស្រទន់បែបភីកាឈូ
«ប្រហែលជាស្រលាញ់»
«ល្អណាស់ម៉ាក់សន្យាមក»
នំប៉ាវតូចហុចកូនដៃ ហើយនាងក៏ព្រមសន្យាដោយមិនចង់បំបាក់ក្តីសង្ឃឹមកូនប្រុស
តែនាងពិតជាស្តាយក្រោយណាស់
«កូនលើកលែងការតែងខ្លួនម៉ាក់ពេលនេះទៅចុះ
តែមិនអាចលើកក្រោយទេ ត្រូវដូរសូម្បីខោក្នុងអាវក្នុង»
សម្លេងកណ្តឹងទ្វាបន្លឺឡើងធ្វើឱ្យនាងដឹងថាចាវយ៉ូធានមកដល់ហើយ។
នំប៉ាវតូចរត់ទៅបើកទ្វាស្វាគមឪពុក។ ចាវយ៉ូធានបង្ហាញខ្លួនក្នុងឈុតធម្មតាអាវយឺតសខោប្រផះកីឡាធ្វើឱ្យគេលេចធ្លោបំផុតតាមកម្ពស់ដ៏ខ្ពស់របស់គេ
«លោកប៉ា!»
នំប៉ាវតូចរត់ទៅឱបជើងឪពុក ធ្វើឱ្យអ្នកម្តាយជ្រេញជាខ្លាំង
«ខ្ញុំនឹងជូនទៅអាកាសយានដ្ឋាន»
«មិនបាច់រំខាន...»
នំប៉ាវតូចក៏ធ្វើមុខអាណិតដាក់នាងភ្លាម
«អរគុណហើយ
សុំពឹងពាក់ផង»
«មិនអីទេ,
មែនហើយយ៉ុងអឺ កូនញុំាអាហារពេលព្រឹកឬនៅ?»
«នៅទេ»
ចាវយ៉ូធានទាញនាឡិកាមកមើលហើយមើលមុខម្តាយរបស់កូន
«នាងឡើងយន្តហោះម៉ោងប៉ុន្មាន?»
«ម៉ោង៨»
ពេលនេះនាងញុំាសាំងវិចជាមួយនឹងកាហ្វេដែលចាវយ៉ូធានទិញតាមផ្លូវមកឱ្យនាងព្រោះគេមិនចង់ឱ្យនាងទទេរពោះពេលព្រឹកទេ។
រីឯនំប៉ាវតូចវិញក៏សប្បាយរីករាយនឹងអាហារពេលព្រឹកដែរ
ពេលទៅដល់ព្រលានយន្តហោះម៉ានីក
ដែលត្រូវជាក្មេងហាត់ការក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អារ៉ាន់ត្រូវទៅជាមួយនាងដែរក៏រត់មកនាងភ្លាមដោយស្នាមញញឹម
«សិស្សច្បងគីយ៉ាមកដល់ហើយ»
គេជួយកាន់វ៉ាលីនាងតែក្រលេកឃើញបុរសខ្ពស់និងក្មេងម្នាក់នៅពីក្រោយ។
ម៉ានីកដឹងថាអារ៉ាន់មានកូនប្រុសម្នាក់គ្មានស្វាមីតែពេលនេះបុរសរាងខ្ពស់ម្នាក់នេះជានរណា?
«គាត់ជា.......»
ពេលម៉ានីកសួរ អារ៉ាន់ក៏ងាកទៅក្រោយក៏ញញឹមតិចៗ នាងពេលនេះធ្វើមុខមិនចេញពិតមែន
«គាត់ជាឪពុកនំប៉ាវតូច» ចម្លើយសាងការមិនពេញចិត្តបន្តិចដល់ចាវយ៉ូធាន
នំប៉ាវតូចនេះអេតមីនសុំខ្លាចហើយឱ្យម្តាយទាក់ឪពុកខ្លួនមិនដឹងកាត់ទៅអ្នកណាទេ។
តើចង់ដឹងទេថានឹងមានអ្វីបន្តនៅអាកាសយានដ្ឋាននេះ ហើយពេលអារ៉ាន់មកវិញមានអ្វីកើតឡើង?
កុំភ្លេចតាមដានសប្តាហ៍ក្រោយទាំងអស់គ្នាណា
ភាគទី១២ (Part 12)
ភាគទី១២ (Part 12)
Comments
Post a Comment