ប៉ាប៉ា កំពូលស្នេហ៍
ភាគទី៣
៣ខែក្រោយមក
អារ៉ាន់ដែពេលនេះកំពុងអង្គុយរៀបចំខ្លួននៅមុខកញ្ចក់
ដែលវាជាទស្សនីយភាពកម្របានឃើញសម្រាប់បាយដំណើបដែលធ្វើមុខស្អុយនៅខាងក្រោយ
«ឯងប្រាកដចិត្តហើយថាធ្វើបែបនេះ?»
អារ៉ាន់ងាកមករកមិត្តសម្លាញ់ ហើយបូញមាត់ដាក់ជាមួយក្រែមក្រហមបែបកុលាបសមជាមួយរូបខើចលើក្រោមរបស់នាង
«យើងឱ្យគេតាមដានថែមទាំងដាក់ទុនសម្រាប់រឿងនេះណាស់
ប្រាកដចិត្ត១០០%»
អារ៉ាន់បានឱ្យគេតាមដានបុរសជនជាតិកាណាដានេះច្រើនខែល្មមដឹងពីសាវតានិងអត្តចរិកគ្រប់គ្រាន់នឹងអាចជាពូជល្អមួយសម្រាប់កូននាង
ទោះគេមិនសូវមើលទៅមិនសូវឆ្លាតតែជាមនុស្សមានឯករាជ្យគ្រប់គ្រាន់ដែលនាងពេញចិត្តជាខ្លាំង។
«ហើយឯង?»
«យើងបានឱ្យលុយគេដាក់ថ្នាំក្នុងចំណីអាហារគេហើយ»
នាងនិយាយហើយក៏ទាញកែវវាញស្រាក្រហមនៅក្បាលគ្រែមកផឹក
«កុំប្រាប់ថាឯង?»
«អឹមយើងដាក់ថ្នាំខ្លួនឯងដែរ....យើងទៅហើយឯងកុំភ្លេចចាត់ការបិទមាត់និងរឿងគ្រប់យ៉ាងក្នុង
សណ្ឋាគារផង
លាហើយ» និយាយបែបនេះហើយក៏បើកទ្វាចេញទៅ
ដែលទុកឱ្យបាយដំណើបនៅស្លើលើគ្រែហើយបារម្មណ៍ជាខ្លាំង។
ងាកទៅនិយាយពីចាវ
យ៉ួធានដែលអង្គុយក្នុងបន្ទប់ជេរបន្ទចនិងហៅរកមនុស្សជំនិតតែគ្មានអ្នកណាមកបង្ហាញខ្លួនចំពោះមុខខ្លួនឡើយ។
គេមានការប្រជុំអំពីការចរចារទិញភាគហ៊ុនអចលនទ្រព្យមួយដែលតម្រូវមកដោយផ្ទាល់នៅក្រុងនេះតែម្តង។
ពេលចប់កាងារអ្នករួមភាគហ៊ុនបបួលគេទៅកន្លែងកំសាន្ត តែប្រហែលពួកគេមិនដឹងទេថាគេមានប្រតិកម្មនឹងមនុស្សស្រី
ហើយគេក៏មកញុំាអាហារជាមួយមិត្តចាស់ធីងហ្វុង តែមិននឹកស្មានវាលេងសើចជាមួយគេបែបនេះ។
«កុំឱ្យយើងចាប់ឯងបានឱ្យសស់»
គេហែកសបុត្រដែលមិត្តទុកក្នុងបន្ទប់គេ
ក្នុងសំបុត្របានសរសេរថា៖
សម្លាញ់! យើងដឹងថាឯងមិនដែលរំសាយអារម្មណ៍ទេ
យើងពិតជាអាណិតឯងណាស់មិត្តភក្តិ
ជួបគ្នាលើកនេះយើងមានតែកាដូនេះឱ្យទៅឯង
មានសេចក្តីសុខណា
ពីធីងហ្វុង
«អាថោកទាប»
ពេលនេះយ៉ូធាន
ក្តៅពេញខ្លួនសឹងតែប្រេះខ្លួនជាពីរទៅហើយ ត្រចៀកនិងថ្ពាល់ឡើងក្រហមសឹងតែមិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាន។
គេក៏សម្រេចចិត្តរកទៅចាក់គន្លឹះតែទ្វាក៏ត្រូវបានបើកដោយមនុស្សស្រីស្អាតដែលមានអការះដូចជាគេដែរ។
បើធម្មតាពេលឃើញនិងប៉ះស្រីប្រភេទបែបនេះគេតែងមានអាម្មណ៍ចង់ក្អួតនិងពុលរមាស់ពេញខ្លួនតែនាងមិនដូចគ្នាទេ។
ឬមួយមកពីបន្ទប់ងងឹត ឬភ្នែកគេមើលមិនច្បាស់?
ចំណែកអារ៉ាន់ក៏ដូចគ្នា
នាងមិននឹកស្មានថាថ្នាំវាប្រតិកម្មលឿនយ៉ាងនេះ។ គ្រាន់តែនាងគោះទ្វា
ហើយទ្វាបានបើកក៏ត្រូវបានចាប់ទាញចូលបន្ទប់ភ្លាមដោយមិនបានត្រៀមខ្លួនទុក។
នេះគ្មានអ្នកណាប្រាប់នាងចឹងថាធ្វើរឿងបែបនេះលើដំបូងត្រូវឈឺចាប់ខ្លាំងបែបនេះ
ទោះមាន
អារម្មណ៍ល្អប៉ុន្តែនាងទ្រាំលែងបានហើយ។
នាងស្បថថាវាជាលើដំបូងហើយជាលើកចុងក្រោយមិនខាន
ពេលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមក
ស្រីម្នាក់នោះបានបាត់ខ្លួនទៅហើយ។ យ៉ូធានបានទូរសព្វរកមនុស្សជំនិតពេលគេតែងខ្លួនរួចរាល់។
«ស្វែងរកស្រីយប់មិញ»
និយាយតែប៉ុន្នេះគេក៏ដាក់ទូរសព្វចុះ
១៥នាទីក្រោយមក
«លោកម្ចាស់
ស្រីម្នាក់នោះបានឡានបុកស្លាប់ហើយ»
«ប្រាកដហើយ?»
«បាទ»
យ៉ូធានដាក់ទូរសព្វចុះ
ហើយមានចង្ងល់នឹងការស្លាប់ តែនាងក៏បានស្លាប់ទៅហើយមិនបាច់ឱ្យឡេគិតច្រើន។
យ៉ូធានរលាស់គំនិតនោះចោលហើយគេនឹងមិនមកជាន់ក្រុងនេះម្តងទៀតដាច់ខាត។
៩
ខែក្រោយមក
«អារ៉ាន់
ឯងប្រាកដហើយថាកូនឯងជាកូនកាត់?» បាយដំណើបសួរទៅអារ៉ាន់ពេលដែលនាងឱបទារកក្នុងដៃ
ដែលមើលទៅដូចមិនមែនកូនកាត់នោះទេ
«គេមិនមែនទេ....យប់នោះគេមិនបាននៅសណ្ឋាគារទេ»
«ហ៎ា?»
«យើងដឹងពេលក្រោយទេ»
និយាយបានប៉ុន្នេះនាងក៏ញញឹមវិញ
«យើងនឹងមិននិយាយរឿងនេះទៀតទេ
មិនថាទោះបីគេកើតមកពីអ្នកណា គេក៏ជាកូនប្រុសដែលយើងបង្កើតមកដែរ គេជាកូនប្រុសរបស់យើង ហើយមានម៉ាក់ធម៌បាយដំណើបតែប៉ុន្នោះ
មែនហើយថ្ងៃនេះជាថ្ងៃយើងសប្បាយចិត្តបំផុតដែលភ្លាយជាអ្នកម៉ាក់អាយុ២៤ឆ្នាំ ចាប់ពីពេលដែលគេចាប់កំណើតមក
យើងដឹងថាយើងនឹងមិនឯកាទៀតទេ»
«ចុះឯងដាក់ឈ្មោះអ្វីទៅ?»
«នំប៉ាវវតូច
ព្រោះគេមានថ្ពាល់ដូចនំប៉ាវចឹង......យើងឱ្យឯងដាក់ឈ្មោះផ្លូវការឱ្យគេ»
មែនហើយពេលពរពោះដ៏លំបាកនេះមានតែបាយដំណើបទេដែលមើលថែនាងនិងស្រលាញ់កូននាងដូចកូនខ្លួនឯង
«អាយ៉ុង
គីយ៉ា» បាយដំណើបស្វែងរកឈ្មោះយូរហើយ ទីបំផុតនាងក៏បានដាក់ឈ្មោះបានដូចចិត្ត
តើអារ៉ាន់
នាងនឹងភ្លាយជាម្តាយដ៏សែនល្អដែរឬទេ? តើនាងនិង ចាវ យ៉ួធាននិងជួបគ្នាដែរទេ?
អេតមីនពិតជាចង់ដឹងដល់ហើយ ចាំជួបគ្នាសប្តាហ៍ក្រោយ
ភាគទី ៤ (Part 4)
Comments
Post a Comment