អាថ៍កំបាំងឧបសគ្គស្នេហ៍
ត្រលប់មកបច្ចប្បន្នវិញ
«លោកប្រុស!
អ្នកស្រីមកដល់ហើយ» វ៉ិចទ័រដែលជាមនុស្សជំនិតផ្ទាល់ខ្លួនបានគោះទ្វាបន្ទប់
ក្រោយពេលអានបានទំព័រដំបូងទឹកភ្នែកនឹករឮកក៏ធ្លាក់ចុះមក
តែគេបានជូតយ៉ាងរហ័សហើយទុកសៀវភៅឱ្យមានរបៀបរៀបរយដូចដើមវិញ។
ពេលចាហ្វាយប្រុសបើកទ្វាមកទឹកមុខមាំទាំក៏បង្ហាញតាមទម្លាប់។
«ឯងនិយាយឃ្លាអម្បាញ់មិញម្តងទៀត»
«លោកប្រុស!
អ្នកស្រីមក.......»
អេដៀនចោលកន្ទុយភ្នែកធ្វើឱ្យវ៉ិចទ័រដឹងថាខ្លួនថានិយាយមិនត្រូវទើបរហ័សបិទមាត់ខ្លួនហើយដើរចេញកុំឱ្យមានរឿងទាន់។
នៅក្នុងដីដ៏ធំរបស់ត្រកូលវីមឺនេះ
វាជាទឹកដីដែលធំទូលាយសម្រាប់ការសាងសង់សម្រាប់ផ្ទះជាច្រើនសម្រាប់ជំនាន់ផ្សេងៗក្នុងផ្ទះ
តែអ្វីដែលគួរឱ្យសោកស្តាយនោះគឺដីដ៏ធំនេះមានតែគេនិងម្តាយគេតែប៉ុន្នោះ។
ស្ថាបនិកវីមឺគ្រុប
គឺជាជីតារបស់គេដែលបានចែកស្ថានទៅដែលបន្សល់ទុកនៅរឿងរ៉ាវមិនតិចទេ។ ឪពុកគេ អេដែន
វីមឺជាកូនប្រុសទី២នៃត្រកូលវីមឺហើយក៏ជាកូនប្រពន្ធចុងដែរ
ទើបមានរឿងរ៉ាវជាច្រើនកើតឡើងនៃការផ្ទេរមរតក។
ភាពលោភលន់នៃការដណ្តើមអំណាចវាប្រែជាសម្រែកនៃការបង្ហូរឈាមយ៉ាងខ្លាំងភ្លាជាមួយបងប្អូនរួមត្រកូល។
ឪពុករបស់គេបានកម្ចាត់មនុស្សដែលរាំងផ្លូវហើយបង្កបង្កើតសមិទ្ធផលនេះឱ្យរីកចម្រើនទៅមុខតទៅទៀត។
វាជារឿងគួរឱ្យរន្ធត់នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍មួយដែលបណ្តាលឱ្យអេដៀនភ្លាយជាក្មេងកំព្រាឪពុកនិងមានម្តាយជាមនុស្សពិកានៅវ័យ១៤ឆ្នាំ។
តែម្តាយគេជាមនុស្សរឹងប៉ឹងនិងអង់អាចដែលបានត្រាយផ្លូវយ៉ាងធំមកឱ្យគេទោះបីគាត់ពិកាក៏ដោយទើបគេមិនអាចចោលម្តាយខ្លួនបានឡើយ។
ម្តាយរបស់គេបានលះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីកាពារគេ
នេះហើយជាអ្វីដែលគេមិនអាចធ្វើឱ្យម្តាយខកបំណងបាន សូម្បីតែអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយនេះផងដែរ។
«មើលផ្ទះមាត់ទឹកឱ្យបានល្អ
ក្រៅពីខ្ញុំមិមនអាចឱ្យនរណាចូលឡើយ»
«បាទ
លោកម្ចាស់»
អេដៀនក្រលេកមើលផ្ទះពីក្រោយខ្នង
ហើយក៏នឹកឃើញរូបភាពជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងផ្ទះដែលនាងធ្លាប់រស់នៅ
និងធ្លាប់ជារបស់គេផងដែរ។
គេចូលក្នុងផ្ទះដែលគេតែងគិតថាវាមិនមែនជាផ្ទះតាំងពីដើមមកម្លេះ។
ពេលគេចូលដល់បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវក៏ឮសម្លេងដែលគេតែងនឹករឮកធ្វើឱ្យគេតាមរកមើលក៏ឃើញតែម្តាយនិងស្រីចិត្តបិសាចម្នាក់នោះ
«អ៎
អេដៀនកូនមកដល់ហើយឬ?» ម្តាយពិការបស់គេក៏ញញឹមទទួលស្វាគមន៍គេ
«លោកអេដៀន»
ដេណាងើបឈរ
អេដៀនសម្លក់ជ្រឹមភ្នែកមើលដេណាយ៉ាងគួរឱ្យខ្លាច
ទើបនាងដឹងខ្លួនក៏ឱនគោរពម្តាយក្មេកបន្តិចហើយដើរចេញពីបន្ទប់នោះ។
អេដៀនមិនបានចង់បំភ័យនាងឱ្យចេញទេ តែគេមានចម្ងល់លើសម្លេងនាងទៅវិញ។ ត្បិតថាដេណា និងភរិយាគេមានសម្លេងប្រហាក់ប្រហែលគ្នាដែលអាចស្តាប់ច្រលំបានតែគេជាស្វាមីមិនអាចស្តាប់ខុសបានឡើយ។
«អេដៀន.........»
អ្នកស្រីវីមឺដឹងច្បាស់ថាកូនប្រុសស្អប់ដេណាប៉ុណ្នា
មិនថាពីមុនឬក៏ពេលនេះគេនៅតែចងគំនុំដែលដេណាជាមូលហេតុក្រោយការស្លាប់របស់មេឡាមិនអាចរសាយចេញពីទ្រូងគេបានឡើយ
ត្បិតតែកូនប្រុសមិននិយាយនិងបញ្ចាញឱ្យឃើញទែក្រសែភ្នែកពណ៌ឈាមពេលឮឈ្មោះដេណាគឺពិតជេមិនអាចបកស្រាយពិតមែន។
«អ្នកម៉ាក់»
អេដៀនក៏អង្គុយចុះក្បែរម្តាយ
«ម៉ាក់ដឹង
ហើយក៏មិននិយាយទៀតដែរ តែម៉ាក់សង្ឃឹមថាកូននិងនាងអាចរកផ្លូវចេញមួយទាំងសងខាង
មនុស្សស្លាប់បាត់ហើយ នាងក៏ភ្លេចអស់ដែរ អតីតកាលវាបាននៅក្នុងអតីតកាលបាត់ទៅហើយ
ម៉េចក៏កូនរស់នៅទីនោះទៀត?»
«អ្នកម៉ាក់
មិនស្រួលត្រង់ណាទេ ថ្ងៃនេះ?» អេដៀនសួរបន្លប់ម្តាយតាមទម្លាប់
«ម៉ាក់មិនអីទេ
ពិកាជើងមិនបានពិកាចិត្តដូចជាឯងទេ»
អេដៀនដឹងថាបើគេមិននិយាយជាមួយភរិយាតែនាមនៅថ្ងៃនេះមិនបានច្បាស់លាស់ទេ
ម្តាយរបស់គេមិនសុខចិត្តមិនខាន
«ក្រៅពីបន្ទប់ខ្ញុំនិងមេឡា
នាងចង់ទៅនៅឯណាក៏នៅទៅ»
«កូននិយាយបែបនេះឬ?»
ម្តាយរបស់គេសួរបញ្ជាក់
«អ្វីដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានពេលនេះ
មានតែប៉ុន្នឹង»
Comments
Post a Comment